စာေရးသူေနေသာ ေက်ာင္းတုိက္ ေဘးနားပတ္ပတ္လည္လည္ တစ္၀ုိက္သည္ မြတ္ကုလားမ်ားခ်ည္း ေနထုိင္ၾကသည္၊ စာေရးသူ တကယ္ကို အံ့ၾသမိသည္၊ သီဟုိဠ္အစုိးက ဘာေၾကာင့္မ်ား ျမန္မာေက်ာင္းကို မြတ္ကုလားေတာမွာ ထားေပးရသနည္းဆိုတာကိုေပါ့၊ ေနာက္မွ အဲလို မဟုတ္ေၾကာင္းသိလာခဲ့ရသည္၊ ထိုေနရာမ်ားသည္ မူလအစကေတာ့ ဗုဒၶဘာသာ သီဟုိဠ္သူ/သား မ်ားေနထုိင္ၾကသည္၊ မြတ္ကုလား မိသားစု တစ္စုေရာက္လာသည္၊ ထိုမိသားစုသည္ အစကေတာ့ မိသားစု ေလးေယာက္ပါ၊ အစကေတာ့ ေအးေဆးပါပဲ၊ အလုပ္အရမ္းၾကိဳးစားတဲ့ မိသားစုေလးေပါ့၊ တစ္လေလာက္အၾကာမွာေတာ့ သူတို႔အမ်ိဳးေတြ ေရာက္လာသည္၊ တစ္အိမ္တည္းမွာ စုၿပီးေနၾကသည္၊ ထိုအိမ္သားမ်ားသည္ အလုပ္ကုိၾကိဳးၾကိဳးစားစား လုပ္ၾကသည္၊ ေအးေအးေဆးေဆးေနေနၾကေသးသည္၊ သူတို႔ ေငြေၾကးျပည့္စံု လာေသာအခါ ေဘးအိမ္ကို ၀ယ္ခ်င္လာသည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ ေဘးအိမ္က လူမ်ား မေနႏုိင္ေအာ္ အမ်ိဳးမ်ိဳး လုပ္ေဆာင္သည္၊ ဆူညံသည္၊ ရန္ျဖစ္သည္၊ စသည္ ေလွာင္သည္ ေျပာင္သည္၊ ထိုသို႔ မ်ားလာေသာအခါ ေဘးအိမ္က လူမ်ားက မေနခ်င္ၾကေတာ့ပါ၊ အျခား ဗုဒၶဘာသာမ်ားကလည္း ထိုအေၾကာင္းကို သိထားေသာ ေၾကာင့္ထိုအိမ္ကို မ၀ယ္ယူလိုၾက၊ ေနာက္ဆံုး ထုိအိမ္ကမြတ္ကုလားမ်ား ထံသုိ႔သာ ေအာက္ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းထုတ္လုိက္ရေတာ့သည္။
ဒီလိုနဲ႔ မြတ္ကုလား အိမ္ႏွစ္အိမ္ရွိသြားပါၿပီ၊ ေနာက္သူတို႔ သူငယ္ခ်င္းမ်ား အမ်ိဳးမ်ားကို ဖိတ္ေခၚလုိက္သည္၊ ထိုအိမ္ႏွစ္အိမ္မွာစုၿပီးေနၾကသည္၊ သူတို႔လည္း ေရွ႕နည္းအတုိင္းပဲ လုပ္ၾကျပန္သည္၊ ဒီလိုနဲ႔ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းေဘး ပတ္ပတ္လည္လည္ ရပ္ကြက္ေလး မွာ မြတ္ကုလားေတြ မ်ားလာေလေလ ဗုဒၶဘာသာေတြ နည္းနည္းလာေလေလပါပဲ၊ ဗုဒၶဘာသာမ်ားက သူတို႔ သမီးပ်ိဳေတြနဲ႔ မြတ္မ်ားနဲ႔ မရႈပ္ေစမိရန္ မေရာယွက္ ေစမိရန္ကိုလည္း ထည့္စဥ္းစားရသည့္မို႔ သူတို႔နဲ႔ ေ၀းရာေ၀းရာသုိ႔သာ ေျပာင္းေျပာင္း သြားၾကသည္၊ ေနာက္ပုိင္းကုလားေတြမ်ားလာၿပီး ရပ္ကြက္ထဲမွာ ထိုရပ္ကြက္လူမ်ားက သေဘာတူေသာ မြတ္ကုလားသာ ရပ္ကြက္လူၾကီးျဖစ္လာသည္၊ ျဖစ္မွာေပါ့ ရပ္ကြက္ထဲမွာက မြတ္ေတြပဲ မ်ားေနေတာ့တာကုိး။
ခု စာေရးသူ ေနေနတဲ့အခ်ိန္မွာေတာ့ ရပ္ကြက္လူၾကီးက သူတို႔မြတ္ကုလားျဖစ္ေနလို႔ ေအာင္ပြဲခံလုိက္ၾက တာ၊ ဆူညံပြတ္ေလာရုိက္ေနတာပါပဲ၊ မြတ္ကုလားေတြမ်ားလာေသာ အခါ အထက္ကိုတင္ျပၿပီး ဗလီ ေဆာက္လုပ္ခြင့္ ေတာင္းသည္၊ အထက္က ခ်မေပးျပန္ေတာ့လည္း လြတ္လပ္ခြင့္မရွိဘူး ၊ ဘာသာေရး ခ်ဳပ္ခ်ယ္ခံရတယ္ဆိုၿပီး ဆူၾကညံၾကျပန္သည္၊ ဒါနဲ႔ အထက္က ခ်ေပးလုိက္သည္၊ လမ္းဆံုမွာ ဗလီၾကီး တစ္လံုး ေဆာက္လုိက္ပါသည္၊ ထိုဗလီ စာေရးသူတို႔ေက်ာင္းတုိက္နဲ႔ ကုိက္(၅၀) အတြင္းမွာ ရွိပါသည္၊ ထုိဗလီမွ ေသာေၾကာေန႔တုိင္း ဆူညံေနေအာင္ေအာ္သည္၊ တရား ေဟာေျပာတာကလည္း ရန္ျဖစ္ေနသလိုပါပဲ၊ ေန႔တုိင္း တစ္ေန႔ကို သံုးၾကိမ္အနည္းဆံုး ေအာ္သည္၊ ဆူညံေနေအာင္ပါပဲ၊ ပတ္၀န္းက်င္ကို သိပ္အေႏွာက္ အယွက္ျဖစ္ေစသည္၊ သို႔ေသာ္ ဘာမွမတတ္ႏိုင္ပါ၊ ၇ပ္ကြက္လူၾကီးက ခြင့္ျပဳထား သည္ေလ၊ ခြင့္ျပဳမွာေပါ့ မြတ္ကုလားက ရပ္ကြက္လူၾကီးျဖစ္ေနတာကုိး။
ကုလားမ်ားသည္ အိမ္ကို စည္းရုိးအျပည့္ အိမ္ေဆာက္သည္၊ လူမ်ားစြာ စုေနၾကသည္၊ သူတို႔ပုိင္တဲ့ အိမ္၀န္းေျမေနရာကို လံုး၀ ေနရာလြတ္မရွိေစရ၊ သူတို႔ကားမ်ား သရီး၀ွီးမ်ား ကို အမ်ားပုိင္လမ္းေပၚမွာ ရပ္ထားၾကသည္၊ စာေရးသူတို႔ ေက်ာင္းေပါက္၀မွာ အျမဲတမ္းလိုလို ပိတ္ရပ္ထားၾကသည္၊ No parking - လို႔ ေရးကပ္ထားလည္း မရဘူး၊ အျပင္ထြက္သည့္အခါတုိင္း စိတ္အေႏွာက္အယွက္ျဖစ္ရသည္၊ (လူ႔အခြင့္အေရးကို မြတ္ေတြေလာက္ေတာင္းရမ္းေနၾကေသာ လူမ်ိဳးဘာသာ၀င္ မရွိေလာက္ဘူး လို႔ ထင္ပါသည္၊ ေတာင္းသာ ေတာင္းေနၾကတာပါ၊ သူတို႔ကုိယ္တုိင္က လူ႔အခြင့္အေရးကို လည္း နားမလည္ၾကပါဘူး၊ သူတို႔ကေပးရမယ္ဆိုရင္လည္း လူ႔အခြင့္အေရးက သူတို႔လူမ်ိဳးအတြက္သာ ရည္ရြယ္ထားပါတယ္၊ တစ္ျခားသူမ်ား ဘာသာ၀င္မ်ား အတြက္ မဟုတ္ပါ)၊ ရန္ျဖစ္ စကားမ်ားရင္ ျမန္မာမ်ားအေၾကာင္းလည္း သိတဲ့အတုိင္းပါပဲ၊ လက္ေတြ ပါခ်င္လာသည္၊ လက္စပါသူက မွားသည္ျဖစ္ေစ မွန္သည္ျဖစ္ေစ အျပစ္ၾကီးၾကီး ေပးခံရ သည္၊ ေက်ာင္းကုိပါ ခ်ိတ္ပိတ္ခံရမွာ ငါးပါးေမွာက္မည္၊ ထို႔ေၾကာင့္ မြတ္ကုလားမ်ားနဲ႔ ျပႆနာမျဖစ္ၾကရန္ စိတ္ကိုထိန္းၾကရသည္၊ ကုလားမ်ားသည္ တကယ္သာ ယွဥ္ဖုိက္မယ္ဆိုရင္ သိပ္ေၾကာက္ၾကတဲ့ ေကာင္ေတြပါ၊ ဒီေကာင္ေတြက ေၾကာက္ေလ ပိုေျခာက္ေလ၊ ရေလ ယူေလ ေကာင္စားမ်ိဳးေတြပါ၊ ဘယ္ေသာအခါမွ စာနာစိတ္ ကုိယ္ခ်င္းစာစိတ္ ငဲ့ညွာစိတ္ မရွိပါဘူး၊ ရွားရွားပါးပါးအေနနဲ႔ စာနာစိတ္ ကိုယ္ခ်င္းစာ စိတ္ ငဲ့ညွာစိတ္ ရွိသူကို ေတြ႔ဖူးႏုိင္ပါတယ္၊ တစ္ရာမွ တစ္ေယာက္ေလာက္ပါပဲ၊ ဒီေကာင္ေတြရဲ႕ စိတ္ထဲမွာ သူတို႔ခ်ည္းပုိင္ရမယ္ သူတို႔ခ်ည္း စံရမယ္ဆိုတဲ့ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္စိတ္ပဲ ရွိတာပါ၊ သူမ်ားဘာသာတရား, ႏုိင္ငံ, လူမ်ိဳး, ယဥ္ေက်းမႈ႔ ကိုလည္း ဘယ္ေတာ့မွ ေလးစားတတ္သူမ်ား မဟုတ္ပါ။
ဒီေကာင္ေတြက သူတို႔ႏုိင္ငံမွာေနရင္ သူတို႔ႏုိင္ငံ သူတို႔စည္းကမ္းဆိုတဲ့အခ်က္နဲ႔ပဲ ကိုင္တြယ္သည္၊ တစ္ျခားသူမ်ားကို မေလးစားပါ၊ တန္းဘိုးမထားပါ၊ အခြင့္အေရးလည္း မေပးတတ္ပါ၊ ေနႏုိင္ရင္ေန မေနႏုိင္ျပန္ၾကဆိုတဲ့ စိတ္အျမဲရွိၾကသည္၊ သူတို႔ပုိင္ဆုိင္ၿပီးမွာ ေနရာ ေငြေၾကး လူမ်ိဳးသည္လည္း ဆက္လက္တည္ရွိေနရမည္၊ မြတ္ဘာသာအတြက္သာျဖစ္ရမည္၊ သူတို႔မပုိင္ဆုိင္ေသးေသာ ေနရာေငြေၾကး လူမ်ိဳးမ်ားကိုလည္း မြတ္ဘာသာအတြက္ ျဖစ္ရမည္ဟူေသာ အၾကံနဲ႔ ပိုင္ဆုိင္ေအာင္ ဘယ္လိုနည္းနဲ႔ပဲ ရရ ရရင္ၿပီးေရာ ပုိင္ရင္ၿပီးေရာ လုပ္ေနၾကသည္၊ တစ္ခါကလည္း သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္ ေက်ာင္း၀န္းထဲမွာ လမ္းေလွ်ာက္ေနသည္၊ ကုလားမ်ားက ခဲနဲ႔ထုေျပးၾကသည္၊ မမွန္လို႔ ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ ဒါဟာ လူ႔အခြင့္အေရးကို နားလည္တဲ့ သူေတြမ်ားလားဗ်ာ၊ စာေရးသူတို႔ ဗုဒၶဘာသာဟူေသာ အေၾကာင္းေၾကာင့္ မည္သည့္ေနရာ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ ႏုိင္ငံတစ္ခုခု လူမ်ိဳးတစ္ခုခု ယဥ္ေက်းမႈ႔တစ္ခုခုကုိ စၿပီး ေစာ္ကားတာ ရန္စတာ အႏုိင္က်င့္တာ မရွိခဲ့ဘူးပါဘူး၊ တစ္ခါကလည္း စာေရးသူကိုယ္တုိင္ ၾကံဳခဲ့ရသည္၊ တကၠသိုလ္က ျပန္လာတာပါ၊ တစ္ေယာက္တည္း ေပါ့၊ လုိင္းကားေတြက ညေနခ်ိန္ျဖစ္ေတာ့ အခ်ိန္အမ်ားၾကီး ယူသြားပါတယ္၊ ဆရာမ်ားက အခ်ိန္တစ္ခ်ိန္ ပိုၿပီး ပို႔ခ်ေပးလုိက္တာ လည္း ပါတာေပါ့၊ အဲေန႔က လုိင္းကားဂိတ္ကတုိင္ တစ္ေယာက္တည္း လမ္းေလွ်ာက္ျပန္လာခဲ့သည္၊ အျခား သူငယ္ခ်င္းမ်ားက စုၿပီး ကားအျပတ္ငွါးသြားၾက သည္ေလ၊ ေက်ာင္းနားေရာက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က စိတ္ပူၿပီး ဖုန္းဆက္ပါသည္၊ ဘယ္ေရာက္ေနၿပီလဲလို႔ သိခ်င္လို႔ေပါ့၊ စာေရးသူလည္း ဖုန္းလာလို႔ လြယ္အိတ္ထဲမွ ဖုန္းကို ထုတ္ယူကာ လမ္းေလွ်ာက္ရင္း စကားျပန္ေျပာလုိက္သည္၊ အဲဒီအခ်ိန္မွာပဲ ေခါင္းစြတ္နဲ႔ ကုလားတစ္ေယာက္က “ ဖုန္းေတြ ေျပာႏုိင္လို႔ပါလား ”လို႔ ေျပာလုိက္သည္ ထင္တာပဲ၊ ခနဲ႔တဲ့ မ်က္ႏွာအမူအရာ ေလသံနဲ႔ပါ၊ စာေရးသူစိတ္ထဲမွာ ဗမာသံ ပီပီသသၾကီးကို ၾကားလုိက္ ရသည္ ထင္တာပါပဲ၊ ဒီမြတ္ကုလားက ျမန္မာျပည္မွာ ေနဘူးပါလိမ့္မည္၊ ျမန္မာျပည္မွာ ဖုန္းကိုင္နုိင္ဘို႔ မလြယ္ပါ၊ မြတ္ဘာသာ၀င္မ်ားလို႔ေတာင္ ထင္ရတဲ့ တစ္ကုိယ္ေကာင္း ဆန္သူ ႏုိင္ငံ့ေခါင္းေဂါက္ေတြေၾကာင့္ ရသင့္တဲ့ အခြင့္အေရးမ်ား အသိအျမင္မ်ား လက္လႊတ္ဆံုးရႈံုးခဲ့ရသည္၊ သိပ္ကို စိတ္နာဘို႔ ေကာင္းသည္။
ဒီေဆာင္းပါးေလးကို ေရးသားျခင္းသည္ မြတ္ဆလင္ ဘာသာေရးအေပၚကို ပံုကန္ တုိက္ခုိက္လိုစိတ္ေၾကာင့္ မဟုတ္ပါ၊ ယဥ္ေက်းသိမ္ေမြ႔ၿပီး ခ်စ္စရာေကာင္းတဲ့အမူ အက်င့္မ်ား, မွန္ကန္တဲ့ စိတ္ထား အသိမ်ားရွိေနတဲ့ စာေရးသူတို႔ ဘာသာ၀င္မ်ားကို ကုလားမ်ားရဲ႕ သိမ္းသြင္းပံု သိမ္းယူပံု နယ္ခ်ဲ႕ပံု စနစ္ကို သိေစခ်င္ေသာဆႏၵနဲ႔ မြတ္ဘာသာ၀င္ကုလားမ်ားကို အားမနာ တတ္ၾကဘို႔ (အားနာေနေလေလ သူတို႔က ပိုၿပီး အခြင့္အေရးရေလေလ ခါးပါမက အမ်ိဳးပါ မ်ိဳေလေလ), မေၾကာက္ တတ္ၾကဘို႔ (ေငြး အာဏာနဲ႔ ၿခမ္းေျခာက္လို႔ ေၾကာက္ေေလေလ ပိုၿပီး ျခမ္းေျခာက္ေလေလပါ), အခြင့္အေရး မေပးမိၾကဘို႔ (အခြင့္အေရးေပးေလေလ ကုန္ေလေလ အမ်ိဳးပါကုန္မယ္), မလိုက္ေလ်ာမိၾကဘို႔ (လုိက္ေလ်ာမိေလေလ ဘ၀ရႈံးေလေလ) အသိေပးခ်င္တဲ့ ဆႏၵေၾကာင့္ပါလို႔ ---------------------------------------------------
(ျမန္မာျပည္က ရခုိင္ရြာေလးတစ္ရြာကို ကုလားမ်ား မ်ိဳသြားတဲ့အေၾကာင္းကိုလည္း ၾကံဳရင္ ေရးသားတင္ျပ ေပးပါဦးမည္)။
