ဒီေန႔ တတိယအၾကိမ္ လကၤာတမန္မဂၢဇင္း မိတ္ဆက္ပြဲအခန္းအနားရွိသည္၊ ေန႔လည္စာ စားၾကေတာ့ စာေရးသူက တစ္၀ိုင္းထုိင္တဲ့ သူငယ္ခ်င္းကို “ ေဟ့ ဒီေန႔ ညေန ၃း၀၀ မွာ လကၤာတမန္ မဂၢဇင္း မိတ္ဆက္ပြဲ ရွိတယ္ေနာ္ ” လို႔ ေျပာလုိက္သည္၊ သူငယ္ခ်င္းက “ အဲဒါ ငါတုိ႔နဲ႔ သိပ္မဆုိင္သလိုပဲ၊ ငါတုိ႔က ဘာမွ မဟုတ္ဘူး၊ ငါတုိ႔က သာဓုေကာင္ေတြပါကြာ၊ သာဓု ေလာက္ပဲ ရတဲ့ေကာင္ေတြပါ၊ အဲေလာက္ပဲ အသံုး၀င္တာေလ” လုိ႔ ေျပာသည္၊ စာေရးသူလည္း သေဘာက်လို႔ အားရေအာင္ ရယ္မိလုိက္သည္၊ မၿပီးေသးတဲ့ ေန႔လည္စာေတာင္ မစားခ်င္ေတာ့၊ ဗိုက္နာေနသည္၊ သေဘာက်ရင္ အဲလိုကို ရယ္တတ္တဲ့ စာေရးသူပါ။
စာေရးသူလည္း “ မင္းက မွတ္တမ္းတင္ရမွာေလကြာ၊ ကင္မရာ ယူလာခဲ့ေပါ့၊ မင္းက သတင္းျဖန္႔ေ၀ေရးပဲဟာ” လို႔ ေျပာမိသည္၊ ဒီေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက “ င့ါမွာ ကင္မရာမွ မရွိတာ” တဲ့၊ စာေရးသူ ထပ္ၿပီး ဗုိက္နာရျပန္သည္၊ အဲဒီသူငယ္ခ်င္းက စာေရးသူနဲ႔ ေတာ္ေတာ္ေလးကို ရင္ႏွီးသည္၊ ခင္ဘို႔လည္း သိပ္ေကာင္းပါသည္၊ စာေရးသူလည္း အေျပာမတတ္ပါဘူး၊ အေျပာမတတ္ဆို စကားေျပာတာ မေျပျပစ္ဘူး မေၾကညစ္ဘူးလို႔ ေျပာတာ ပိုအဆင္ေျပပါလိမ့္မယ္၊ တည့္ေတြခ်ည္းပဲ ဒိုးဒိုးေဒါက္ေဒါက္ပဲ ေျပာတတ္ သည္၊ အဲ့ဒီသူငယ္ခ်င္းက စာေရးသူထက္ပိုသည္၊ ဟာဟ၊ သူမသိတုန္း သူ႔အတင္းေလး နည္းနည္းပါးပါးေတာ့ တုတ္လုိက္ဦးမွ၊ ဒီလိုနဲ႔ စားလို႔ၿပီးေတာ့ “ သာဓုေတြပါဆိုတာကို ငါ သေဘာက်တယ္ကြ၊ စာတစ္ပုဒ္ေတာ့ ေရးဦးမွနဲ႔တူတယ္ ” လို႔ ေျပာမိသည္၊ သူကလည္း “ေရးကြာ”လို႔ ေျပာသည္၊ သူေျပာတာ အတည္ဟုတ္မဟုတ္ေတာ့ မသိ၊ စာေရးသူ ကေတာ့ ယခု တကယ္ ေရးေနမိပါၿပီ။
မဂၢဇင္းစာအုပ္မိတ္ဆက္ပြဲ တက္လုိက္ေတာ့ သူငယ္ခ်င္းက ကင္မရာတစ္လံုးနဲ႔ လက္စြမ္း ျပေနပါၿပီ၊ ဘယ္သူ႔ ကင္မရာလဲေတာ့ မသိ၊ စာေရးသူေရာက္ေတာ့ သူ႔ေဘးက ခုံတစ္ခံုမွာ ထိုင္လုိက္သည္၊ သူက စာဖတ္ေနပံု လုပ္ခုိင္းသည္၊ ၿပီးေတာ့ ဓာတ္ပံုတစ္ပံု ရုိက္ယူသည္၊ ဒါမ်ိဳးေတြက ရုိးေတာ့ ရုိးေနပါၿပီ၊ ျမန္မာျပည္မွာ တုန္းကလည္း စာသင္ေနပံု လုပ္ခုိင္းၿပီး ဓာတ္ပံုရုိက္တာေတြ ခဏခဏၾကံဳခဲ့ရဘူး သည္ေလ၊ ရယ္ေတာ့ ရယ္စရာပဲေနာ္၊ ဟန္ေဆာင္ေနခဲ့ရမႈ႔ေတြ သိပ္မ်ားေနေတာ့ တစ္ခါတစ္ေလ ကိုယ့္ကုိယ္ကို ရွက္မိပါသည္၊ ဘယ္လိုဟန္ေဆာင္မႈ႔မ်ိဳးကိုမွ စာေရးသူ မလုပ္ခ်င္ပါ၊ အဲဒါဟာ ရင္ထဲက ဆႏၵအမွန္ပါ၊ ဒါေပမဲ့ ေလာကၾကီးကိုက ဟန္ေဆာင္ တတ္ေအာင္ သင္ေပးေနသလို ခံစားရသည့္အခါလည္း ရွိေနျပန္ပါသည္၊ ခက္ေတာ့ လည္း ခက္သားေနာ္။
စာေပမိတ္ဆက္ပဲြ အခမ္းအနားမွာ အဓိကေခါင္းေဆာင္မ်ားနဲ႔ စာမူရွင္မ်ားကို မဂၢဇင္းစာအုပ္ လက္ေဆာင္အျဖစ္ေပးအပ္ပါသည္၊ စာေရးသူလည္း စာမူရွင္ တစ္ေယာက္အေနနဲ႔ စာအုပ္တစ္အုပ္ရခဲ့ပါသည္၊ သိုိ႔ေသာ္လည္း မေပ်ာ္ပါ၊ အေၾကာင္းမွာ စာေရးသူ၏ ေဆာင္းပါးကို စာေရးသူမၾကိဳက္ေသာ “ မည္သုိ႔ပင္ ဆိုေစကာမူ ” စေသာ စကားလံုးမ်ားျဖင့္ အစားထုိးျပင္ထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္၊ တစ္ခ်ိဳ႕ စကားလံုးမ်ားသည္ အယ္ဒီတာမ်ားအေနျဖင့္ ႏွစ္သက္ခ်င္ နွစ္သက္ေပ လိမ့္မည္၊ သုိ႔ေသာ္ စာေရးမၾကိဳက္၊ ထို႔ေၾကာင့္ စာမူအေရြးခံရသျဖင့္ စာအုပ္ လက္ေဆာင္ရသျဖင့္ ေပ်ာ္ရမည့္အစား မေရြးခံရလွ်င္ မပါလွ်င္ ပုိေကာင္းမည္ ဟု စိတ္ပိန္စြာ စိတ္မေကာင္းစြာေတြးေနမိသည္၊ အင္း အယ္ဒီတာေတြအားလံုးက စာေရးသူထက္ အစစအရာရာ အဘက္ဘက္မွ ေတာ္ေနသူေတြဆိုေတာ့လည္း ေကာင္းသထက္ ေကာင္းဘို႔ျပင္တာ ျဖစ္မွာပါေလ၊ စာေရးသူကေတာ့ မၾကိဳက္ပါ၊ ( အယ္ဒီတာမ်ားအေနနဲ႔ သတ္ပံုမွားေနတာ သတ္ပံုက်ေနတာမ်ားကိုသာ ပရုဖတ္ၿပီး ျပင္သင့္သည္ဟု စာေရးသူ ထင္မိသည္၊ စာေရးသူရဲ႕ အာေဘာ္ စကားလံုးအသံုး အႏႈန္းမ်ားကိုေတာ့ မျပင္သင့္ဟု ေတြးထင္မိသည္၊ သို႔ေသာ္လည္း စာေရးသူအေနနဲ႔ စာေပေရးရာ စည္းကမ္းခ်က္မ်ားကို ေကာင္းေကာင္းနားမလည္တာေၾကာင့္ ထိုသို႔ ေတြးမိတာလည္း ျဖစ္ေကာင္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္)။
ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါေလ၊ ခုေတာ့ စာေရးသူက သာဓုသူငယ္ခ်င္းကိုသာ လုိက္ၾကည့္ေနမိသည္၊ (သာဓုေတြပါ ဟုေျပာခဲ့ေသာ သူငယ္ခ်င္း)၊ အခမ္းအနား စပါၿပီ၊ သာဓုသူငယ္ခ်င္းက ကင္မရာတစ္လံုးနဲ႔ ေဒါင့္ေစ့ေအာင္ ရုိက္ေနရွာသည္၊ အခမ္းအနားတြင္ တာ၀န္ရွိပုဂၢိဳလ္မ်ားက တစ္ေယာက္ၿပီး တစ္ေယာက္ သူတို႔တာ၀န္ က်ရာ အခန္းက႑ အေၾကာင္းအရာမ်ားကို ေျပာျပသည္၊ တစ္ေယာက္ၿပီးတုိင္း သာဓု ၃ ၾကိမ္ေခၚရသည္၊ ဟိ ၊ သာဓုသူငယ္ခ်င္းမွာလည္း ဓာတ္ပံုရုိက္လုိက္ လက္အုပ္ေလးခ်ီ ကာ သာဓုေခၚလုိက္နဲ႔ အခမ္းအနားၿပီးဆံုးခဲ့ရသည္၊ ပြဲၿပီးေတာ့မွ “ေၾသာ္ သူေျပာတဲ့ သာဓုေတြပါကြာ” ဆိုတဲ့ သေဘာကို ေကာင္းေကာင္းၾကီး သေဘာေပါက္ခဲ့သည္။
စာေရးသူသည္ တရားပြဲေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ားကို နာဖူးပါသည္၊ တရားပြဲေတြမွာ သာဓုခဏခဏေခၚရေသာ တရားပြဲဆိုလွ်င္ သိပ္စိတ္ပ်က္သည္၊ “သာဓုဆိုတာ သေဘာက် ႏွစ္သက္လို႔ ေကာင္းလုိက္တာ ေကာင္းလုိက္တာ ” လို႔ ေကာင္းခ်ီးေပးတဲ့ စကားသံပါ၊ တစ္ခ်ိဳ႕ဆရာေတာ္ေတြေျပာတာ ေဟာတာကို စာေရးသူ သေဘာမက်ပါ၊ အဲဒီအခါမ်ိဳးမွာ စာေရးသူ သာဓုလို႔ လုိက္မေခၚပါ၊ မဆိုပါ၊ စာေရးသူအေနနဲ႔ လြတ္လြတ္ လပ္လပ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ရွိပါတယ္ေနာ္၊ တရားသေဘာက အရမ္းကို သဘာ၀က်ၿပီး ေကာင္းမြန္ပါသည္၊ ျပည့္စံုပါသည္၊ ေလးနက္ပါသည္၊ တရားကို ေဟာေျပာေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ား၏ အေတြးနဲ႔ ေျပာျပခ်က္ေတြေၾကာင့္ ေပါ့သြားတာ တိမ္သြားတာေတြ ရွိေနတတ္သည္၊ စာေရးသူကိုယ္တုိင္က တရားေဟာတာလည္း ၀ါသနာ မပါပါ၊ ေဟာလည္း မေဟာတတ္ပါ၊ စာခ်ဘုန္းၾကီးပီပီ စကားေျပာသလိုသာ ေျပာတတ္သည္၊ ဒါေၾကာင့္ တရားေဟာေသာ ဆရာေတာ္မ်ားကို မၾကိဳက္တာ တစ္ခ်ိဳ႕ရွိေသာ္လည္း ပုဂၢိဳလ္လို႔ သံုးႏႈန္းေခၚေ၀ါ ေျပာဆိုပါသည္၊ (စာေရးသူ ထင္တာက ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ အပုတ္စာ စားတဲ့ သက္ရွိအားလံုးနဲ႔ဆုိင္တယ္လို႔ ထင္ထားတာပါ၊ ဒါေပမဲ့ သူငယ္ခ်င္း တစ္ေယာက္က “ ပုဂၢိဳလ္ဆိုတာ ျမင့္ျမတ္တဲ့လူေတြ ေလးစားတဲ့လူေတြကို ေခၚတာ၊ သတၱ၀ါဆိုတာက တိရစၦာန္နဲ႔တူတဲ့လူေတြနဲ႔ တိရစၦာန္အစစ္ေတြကို ေခၚတာ” လို႔ ေျပာဘူးပါသည္၊ ဒါေၾကာင့္ေလးစားလို႔ ပုဂၢိဳလ္လို႔ သံုးႏႈန္းပါသည္၊ သတၱ၀ါဆိုရင္ အားလံုးပါ၀င္ေပမဲ့ “ ဒီသတၱ၀ါေလးက ေျပာရင္နားမေထာင္ဘူး၊ ကလန္ကဆန္နဲ႔”လို႔ ေျပာသံဆိုသံ ေငါက္သံေတြကို စာဖတ္သူမ်ားၾကားဖူးပါလိမ့္မည္၊ အဲဒါဟာ တိရစၦာန္ လိုပဲ အသိမရွိဘူးလို႔ ႏႈိင္းယွဥ္ေျပာဆိုတာပါပဲ)။
ပထမအၾကိမ္ ကမၻာ့ဘာသာေရးအစည္းအေ၀းၾကီးမွာ ထင္ပါသည္၊ အတိအက်ေတာ့ မမွတ္မိေတာ့ပါဘူး၊ မစုိးရိမ္ဆရာေတာ္ၾကီးလည္း တက္ေရာက္တဲ့ျမန္မာျပည္ ကိုယ္စားလွယ္ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားထဲတြင္ ပါ၀င္ေလသည္၊ ႏုိင္ငံေပါင္းစံုမွ ဘာသာေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား တက္ေရာက္ၾကတာဆိုေတာ့ ႏုိင္ငံတကာသံုး ဘာသာစကားျဖစ္တဲ့ အဂၤလိပ္စာဘာသာကိုပဲ အသံုးျပဳရပါတယ္၊ ဆရာေတာ္မ်ားက အဂၤလိပ္စာကို သူမ်ားနည္းတူ မေျပာဆိုႏုိင္ေတာ့ ဘာမွမေျပာခဲ့ရဘူးေပါ့ေနာ္၊ နားပါေသာ္လည္း နားမၾကားႏုိင္သူလိုုျဖစ္ေနပါတယ္၊ မ်က္စိပါေသာ္လည္း မျမင္ရသူပမာျဖစ္ေနပါတယ္၊ ျမန္မာျပည္ျပန္ေရာက္ေတာ့ ဆရာေတာ္ၾကီးရဲ႕ တပည့္ဒကာတစ္ေယာက္က သူတို႔ဆရာေတာ္ၾကီး ဒီလိုအခမ္းအနားမွာ ျမန္မာကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ခဲ့ တယ္ဆိုေတာ့ ၀မ္းသာလို႔ မဆံုးေပါ့၊ အဲဒါနဲ႔ “ ဆရာေတာ္ဘုရား၊ ဆရာေတာ္က ဘယ္လိုအခန္းက႑ကတုိင္ ပါ၀င္ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ပါသလဲဘုရား “ ေလွ်ာက္ထားၾကည့္ ပါတယ္၊ ဆရာေတာ္ၾကီးက သူ႔ပင္ကုိယ္ရုိးရွင္းတဲ့ စရုိက္အတုိင္း “ငါတို႔က သာဓုေခၚၿပီး ျပန္လာရတာပါကြာ”လို႔ ေျပာျပပါသည္၊ အင္း ဆရာေတာ္ၾကီးလည္း သာဓုပုဂၢိဳလ္ျဖစ္ခဲ့ ပါလားေနာ္။
တစ္ခါက စာေရးသူေနေသာ ေက်ာင္းတုိက္မွ ဆရာေတာ္သည္ ႏုိင္ငံေတာ္ သံဃမဟာနာယကတာ၀န္ကုိ လုပ္ကုိင္ခဲ့ဘူးေသာဆရာေတာ္တစ္ပါးျဖစ္သည္၊ ခုေတာ့ အနားယူေနတာၾကာပါၿပီ၊ အသက္အရြယ္ကလည္း ရလာၿပီေလ၊ တစ္ေန႔ ဆရာေတာ္က အဂၢမဟာပ႑ိတဆရာေတာ္မ်ား အခမ္းအနားတက္ေရာက္ဘို႔ ရွိပါ သည္၊ ဆရာေတာ္ကလည္း အဲဒီဘြဲ႔ကို လက္ခံထားသည္ေလ၊ ဆရာေတာ္က စာေရးသူကို “ငါတို႔ အခမ္းအနားတက္တယ္ဆိုလို႔ အထင္ၾကီးမေနနဲ႔၊ အစိုးရ တာ၀န္ရွိသူေတြ ေျပာတာ ေလွ်ာက္ထားတာ နားေထာင္ၿပီး ျပန္လာရတာပဲ၊ ဒို႔မ်ား မဟနဆရာေတာ္ျဖစ္တုန္းကလည္း အခမ္းအနားရွိရင္ ဒို႔ကအရင္ေရာက္ေနရၿပီး သူတို႔ကို ေစာင့္ေနရတယ္ဗ်၊ သူတို႔ေရာက္လာရင္ သူတို႔ ေျပာတာဆိုတာ နားေထာင္ ေခါင္းၿငိမ္ လက္မွတ္ထုိးၿပီး အခမ္းအနား သိမ္းတာပဲ” လို႔ ေျပာဘူးပါတယ္၊ စာေရးသူက ဆရာေတာ္ရဲ႕ ေ၀ယ်ာ၀စၥလုပ္ရသူေလ၊ ဆရာေတာ္က သိပ္ခ်စ္ေတာ့ အကုန္ေျပာျပ တာပါ၊ အင္း စာေရးသူရဲ႕ ဆရာေတာ္လည္း သာဓုပုဂၢိဳလ္တစ္ပါးျဖစ္ခဲ့သည္ေပါ့။
စာေရးသူတို႔ ျမန္မာမ်ားကလည္း ခက္ပါသည္၊ သူမ်ားက ဘာတဲ့ ဆိုလွ်င္ ဘာညာဘာညာ လုိက္လုပ္တတ္ၾကသည္၊ အယံု လြယ္လြန္းသည္၊ မျဖစ္သင့္ပါ၊ စာေရးသူ ၾကားဖူးတာ တစ္ခုရွိသည္၊ ဟုတ္သည္ မဟုတ္သည္ေတာ့ မသိ၊ တစ္ခါက တရားပြဲတစ္ပြဲတြင္ ဆရာေတာ္တစ္ပါးက တရားေဟာသည္၊ ေမာင္မ်ိဳးဆိုတဲ့ လူတစ္ေယာက္က အိပ္ခ်င္မူးတူးနဲ႔ “မွန္ပါ မွန္ပါ ၊ဟုတ္ပါ ဟုတ္ပါ” နဲ႔ လုိက္လုပ္ေနသည္၊ ၾကာေတာ့ ဆရာေတာ္က သူ႔ကို ေနာက္ေနတာ ထင္ၿပီး စိတ္ထဲမွာ တစ္မ်ိဳးျဖစ္ေနသည္၊ ဒါနဲ႔ တရားပြဲၿပီးေတာ့ “ ယခုျပဳရ ကုသလေၾကာင့္ ေမာင္မ်ိဳး၏ သမီးၾကီး ငါနဲ႔နီးကာ ညားရပါေစသတည္း” ဟု တရားပြဲကို အဆံုးသတ္လုိက္သည္၊ ထိုအခါ ေမာင္မ်ိဳးအပါအ၀င္ အားလံုးက “သာဓု သာဓု သာဓု” လို႔ သံျပဳိင္ဆို လုိက္ၾက သည္၊ ဆရာေတာ္ ဘာေျပာလုိက္သည္ဆိုတာကို ေသခ်ာနားမေထာင္ၾက၊ အီးေယာင္၀ါးလုိက္တတ္ၾကသည္၊ အဲဒီလို အေခ်ာင္လုိက္ အက်င့္ေၾကာင့္ပဲ ဗမာျပန္ ျမနမာျပည္ သူ႔ကၽြန္႔ဘ၀ေရာက္ခဲ့ရသည့္ ထင္ရဲ႕၊ ခက္လွပါသည္၊ တရားေခြကို အသံ ဖမ္းထားၿပီး ျပန္ဖြင့္နားေထာင္ရင္ေတာ့ သိၾကမွာေပါ့။
စာေရးသူကေတာ့ တဆင့္စကား ၾကားရတာ၊ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ပါ၊ စာေရးသူတို႔ လူမ်ိဳးမ်ား အယံုၾကည္ မလြယ္သင့္ပါဘူး၊ ၿပီးေတာ့ အရာရာတိုင္းကိုလည္း အက်ိဳးမ်ားသည္ နည္းသည္ ျဖစ္သင့္သည္ မျဖစ္သင့္ဘူး ျဖစ္ႏုိ္င္တယ္ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး အေၾကာင္းအက်ိဳး အမ်ိဳးမ်ိဳးကို ဥာဏ္နဲ႔အရင္စဥ္းစားဆင္ျခင္ၿပီးမွ မွန္တယ္ ေကာင္းတယ္ အက်ိဳးရွိတယ္ဆိုမွ ၀ီရီယစုိက္ထုတ္ကာ လုပ္သင့္ပါသည္၊ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပါ၊ စာဖတ္သူမ်ား အေနနဲ႔ သာဓုပုဂၢိဳလ္ထဲမွာ မပါပါေစနဲ႔လို႔ ဆုေတာင္းဆႏၵျပဳရင္း ----------------------
No comments:
Post a Comment